معماری سبز
معماری سبز عملی است که طی آن، منابع طبیعی قبل، بعد و طی پروسه تولید معماری سبز به کمترین حد آسیب میبیند، در مسیر این معماری،مصالح باید عمر مفید طولانی داشته و قابل بازگشت به چرخه طبیعت باشند.
طراحان معماری سبز باید تخصص و فعالیت خود را در این زمینه بسط دهند که منابع آینده حفظ شود.استفاده از طبیعت بادوام و منبع مواد با کفایت و تکیه بر خورشید برای استفادههای گرمایی و نیروی برق و روشنایی روزانه و دوباره استفاده کردن از ضایعات و… یک اتحاد و یکپارچه سازی ساختمانی ظریف این استراژیها را تولید میکند. ما باید یکی شدن و به هم پیوستن و وابستگی به یکدیگر را با یک چیزی خیلی وسیعتر از خودمان را دوباره کشف کنیم.
اغلب تصور میشود ساختمان سبز طرحیست که در آن اثر منفی به محیط کم است. هدف از ایجاد ساختمانهای سبز ،بهبود یافتن آب و هوا و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست است. صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی و کاربرد انرژیهای پایدار در حال حاضر هیچگونه نقشی در فرهنگ ساحتمانی کشور ندارد. علاوه بر آن در ساخت و سازهای مسکونی بخش خصوصی و خصوصا مسکن طبقات مرفه ارقام نسبتا مهمی صرف مصالح و نماهایی می شود که صرفا جنبه ی اشرافی دارد و متاسفانه در جامعه مد شده است.اما چاره مشکل:کشف رویکردهای نوین زیبایی شناختی برای ایجاد دگرگونی و تحول در اذهان عمومی و جایگزینی الگوهای زیستی مبتنی بر تعادل صرفه جویی و بهینه سازی مصرف و احترام به محیط طبیعی و اجتماعی زیست است. لازمه این امر آن است که معماران بکوشند به جای دنباله روی در سلیقه عامیانه و بازاری پسند ذوق و سلیقه عمومی را در جهات سازنده و مفید اجتماعی هدایت کنند. معماران می توانند به مردم بباورانند که طرحهای اقلیمی و زیست محیطی کمتر از تزیینات رایج کنونی زیبا نیست.
بیایید زیبایی نهفته در انرژیهای پاک و حیاتبخش را کشف کنیم. گرچه استفاده از باد و به عبارت صحیح تر بهره برداری از حرکت هوا و ایجاد نسیم عمده ترین و رایج ترین نوع کاربرد انرژیهای بی زیان در معماری سنتی ایران است. با این حال همه عناصر طبیعت (آب هوا خورشید و خاک)دارای کاربرد عالی در معماری ایران قدیم بوده است.
اصول معماری سبز
اصل اول : حفاظت از انرژی
اصل دوم : کار با اقلیم
اصل سوم : کاهش استفاده از منابع جدید
اصل چهارم : احترام به کاربران
اصل پنجم : احترام به سایت
اصل ششم : کل گرایی
آخرین دیدگاهها